Wczoraj, t. j. 16 lipca 2008, w wieku 71 lat zmarł nagle Zbigniew
Jurkowski, jeden z czołowych
polskich alpinistów lat 50. i 60. ub. wieku.
Zbigniew Jurkowski pochodził z Trójmiasta. Przez wiele lat mieszkał
i pracował w Warszawie. Był dziennikarzem — najdłużej pisywał
w „Słowie Powszechnym”.
Na początku lat sześćdziesiątych należał do ścisłej czołówki
alpinistycznej Polski.
Jego stałym partnerem był Andrzej Nowacki, wspinał się również
z Janem Długoszem,
Czesławem Momatiukiem i Maciejem Popką. Jurkowski był również
ratownikiem-ochotnikiem GOPR.
Zbigniew Jurkowski (z lewej) i Maciej Popko na biwaku podczas
I zimowego przejścia drogi prawą częścią
wschodniej ściany Mięguszowieckiego Szczytu (1963).
Fot. J. Kurczab
Do najlepszych osiągnięć Jurkowskiego należą m. in.:
- nowa droga na północnej ścianie Turni nad Korytem (1960),
- nowa droga lewą częścią pn.-wsch. ściany
Kazalnicy — tzw. „Momatiukówka” (1962), - pierwsze jednodniowe zimowe przejście drogi Długosza
na Kazalnicy (1961), - pierwsze polskie przejście Filara Croza na Grandes Jorasses (1963),
- drugie przejście północnej ściany Donguz Orun na Kaukazie (1961),
- pierwsze przejście zachodniej ściany Monte Pelf w Dolomitach
(Grupa Schiary, 1965).
Zbigniew Jurkowski był również uczestnikiem wrocławskiej
wyprawy w Karakorum,
która w 1975 roku zdobyła Broad Peak Middle (8011 m), i jak wiemy,
zakończyła się
wielką tragedią — śmiercią trzech zdobywców szczytu.
Pogrzeb rozpocznie się
w dniu 24 lipca 2008 o godzinie 11:15
nabożeństwem żałobnym w kościele św. Jozafata w Warszawie
przy ul. Powązkowskiej 90,
po czym nastąpi wyprowadzenie na Cmentarz Powązki Komunalne
(dawne Wojskowe) do grobu rodzinnego.
