W dniu 3.02 po nocy w obozie II pakistańczycy Amin i Karim donieśli liny do końca poręczówek na 6550 m po czym z/w na wiatr rozpoczęli odwrót do bazy. Shaheen z/w na złe samopoczucie rozpoczął odwrót już z obozu II. Towarzyszył mu kierownik Krzysztof Wielicki. Bazę osiągnięto po południu. Tak więc wszyscy uczestnicy wyprawy są w bazie. Warunki się pogorszyły. Na 4. i 5. lutego zapowiadany jest silny wiatr do 80 km/h już na 6500 m. Należy się spodziewać dwudniowej przerwy w akcji górskiej.
All members are in bc. Due to strong wind forecasted for 4th and 5th February they plan to stay in bc during next 2 days.
Po zejściu do bazy uczestnicy przesłali nam świeży komplet zdjęć i relację Tomka Kowalskiego, którą załączamy poniżej:
Back in base camp
30 stycznia ruszamy z Arturem w celu założenia komfortowego campu 2. Jest bardzo zimno co skutecznie spowalnia nasza akcje. Po 4h osiągamy camp 1 i robimy godzinę restu. Plecaki mamy dosyć ciężkie. Ubrania i sprzęt osobisty, jedzenie na 2 dni, śpiwory puchowe, gazy, menażki itp. Do tego 5,5 kg duży namiot „jetstream” który ma stanąć na wysokości 6300m. Po drodze dokładamy sobie szable śnieżne, śruby i sprzęt który napotykamy po drodze.
Powyżej camp 1 teren robi się bardziej stromy, kilka wyciągów lodowych wymaga więcej skupienia. Mijamy ostatnie miejsce do którego dotarliśmy podczas poprzedniego wyjścia. Dalej używamy poręczówek, które rozłożyli nasi przyjaciele z Pakistanu. Po 3h docieramy do „komercyjnego” campu 2. Jest on o 200m niżej od naszego zamierzonego obozowiska. Postanawiamy, że rozbijemy się tutaj, bo zapada zmierzch, a wraz z nim następuje dodatkowy spadek temperatury. Namiot rozkładamy na małej platformie, niestety jego część zwisa z uskoku. Dla bezpieczeństwa całą konstrukcję przymocowujemy do śruby lodowej, dzięki temu w przypadku większego wiatru nie powinno nas zwiać ;). Noc przebiega bez ekscesów.
Rano wychodzimy niespiesznie wraz z pojawiającym się słońcem. Doładowani dodatkowym depozytem osiągamy w końcu podstawę turni na 6300m gdzie ma stanąć obóz 2. Z daleka wydawała się na kilkudziesięciometrową skałę, w rzeczywistości to 10m obelisk. Widać, że w tym miejscu rozkładało się wiele ekspedycji. Przygotowanie platformy, czyli wykopanie poprzednich kilku namiotów, wyrównanie terenu i odkrycie kilku „skarbów” zajmuje nam ponad 2 godziny. Namiot wzmacniamy na wszystkie możliwe sposoby, przymocowując go do starych haków i szabli śnieżnych. Dokładamy też krótką poręczówkę, żeby trawers dojściowy był bezpieczniejszy.
Resztę dnia gotujemy i jemy, czekając na Maćka i Adama , którzy rano wyszli do góry. Docierają do nas zaraz przed zapadnięciem zmierzchu. Adam w lekkim stanie hipotermii, bo postanowił dojść do obozu prawie w samej bieliźnie Namiot mieści naszą czwórkę, ale ostry wiatr przez całą noc skutecznie utrudnia spanie. Ostatecznie Artur śpi jak kamień, Maciek spał jednym okiem i jedną nogą, Adam czekał na atak szczytowy, a ja miałem wizję Kazimierza Głazka, której nie potrafię do końca wytłumaczyć…
Rano długo mobilizujemy się do wyjścia. Ja z Arturem idziemy przodem i zużywamy ok. 250m lin, łącząc kawałki starych i nowych poręczówek. Artur prowadzi ostatnie trudności powyżej camp 2. Chłopaki za nami idą obładowani sprzętem biwakowym do założenia „trójki”. Razem docieramy do śnieżnej grani na ok. 6600. Postanawiamy w tym miejscu zostawić cały depozyt i szybko ruszamy po poręczach w dół. Blisko camp 1 spotykamy Krzyśka, Karima oraz Shaheena i Amina którzy planują spędzić noc w dwójce. Ekspresowo po 3,5h meldujemy się w base campie
A tu czeka na nas lunch, herbata i ciepła messa. Czas na zasłużony rest… .
Tomasz Kowalski
oboz 2. fot. Kowalski
Okład z suchej krakowskiej. fot. Małek
Wyprawa odbywa się w ramach programu sportowego „Polski Himalaizm Zimowy 2010 – 2015” pod patronatem Pana Bronisława Komorowskiego Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej przy wsparciu Ministerstwa Sportu i Turystyki a sponsorem generalnym jest PKN Orlen S.A.
