Po kilku dniach restu, w czasie których zima karakorumska pogroziła nam palcem i zwiała namioty sanitarne, ruszamy do góry. Ma to być ostatnie przed atakiem szczytowym wyjście w góry. Plan prosty: noc w dwójce, potem kolejny dzień i przeniesienie depozytu z pomocą Amina do trójki, noc na 7000, krótkie wyjście do góry i powrót do basecampu. 6. lutego z Arturem i Aminem ruszamy żwawo do dwójki.

W sobotę 9 lutego we francuskim Pelvoux oficjalnie rozpoczną się Mistrzostwa Świata w
skialpinizmie. Polskę będzie reprezentować sześć osób: Agata Cikowska i Bartek Bargiel (juniorzy z
TKN Tatra Team), Ania Figura, Ania Tybor i Klaudia Tasz (seniorki z KW Zakopane) oraz Kuba Przystaś
(senior z SKTJ). Podczas 6 dni zawodów nasi zawodnicy wezmą udział w sprincie, verticalu, startach
indywidualnych oraz w sztafecie kobiet.

To nie była dobra wiadomość gdy Amin machając rękami z miejsca obozu 2 do podchodzących Artura i Tomka dawał do zrozumienia, że z obozu 2 nic nie pozostało. Decyzja mogła być tylko jedna, zespół schodzi do obozu I gdyż jest już późno. Trzeba natychmiast odbudować naszą pozycję.

Komisja Wspinaczki Sportowej informuje o zasadach zapisów na zawody międzynarodowe.

Monika Prokopiuk — klasa sportowa za wynik w zawodach.

Po założeniu obozu III na wys. 7000 m i noclegu w nim z 8. na 9. lutego Adam, Artur, Maciej, Tomek wrócili do bazy. Podobnie do bazy wrócili Krzysztof i Karim, którzy spali w obozie II. Na wysokości panuje zadymka i wiatr o sile ok. 50 km/h, brak widoczności.

8.02. Maciej Berbeka, Adam Bielecki, Tomasz Kowalski, Artur Małek po jednym dniu wspinaczki z obozu II osiągnęli wysokość 7000 m, gdzie w miejscu zgliszcz po tzw. „obozie koreańskim„ założyli obóz III i spędzają w nim noc.

Dzięki Wam zebraliśmy ponad 10 tysięcy złotych na leczenie Wojtka Wenty. Pomoc dla naszego ciężko chorego alpinisty jest nadal bardzo potrzebna.

W dniach 23-24 lutego na Markowych Szczawinach odbędzie się szkolenie lawinowe.

W dniu 6.02. Kowalski, Małek, Amin dotarli po południu do miejsca obozu II. Niestety na miejscu nie znaleźli namiotu. Namiot wraz z całym wyposażeniem wyprawowym, częściowo osobistym, gazem, kuchenkami i żywnością urwał się z liny poręczowej i szabli śnieżnych i został w całości zwiany w przepaść. W dniach 4-5.02 prędkość wiatru na tej wysokości dochodziła do 100 km na godz. Dobrze zabezpieczony namiot powinien przetrwać. Niestety tak się nie stało.