Dojczyn Bojanow (30) i Nikołaj Petkow (48) stanęli na wierzchołku
w dniu 8 lipca 2006 r., po pokonaniu drogi Kinshofera, prowadzącej
zachodnią flanką.
Bułgarzy przeprowadzili atak szczytowy z obozu IV (7400 m), torując
ciężko w głębokim śniegu. Do wierzchołka dotarli po 14-godzinnej walce.
Jeszcze 6 godzin trwało zejście z powrotem do obozu szturmowego. Następnego
dnia, 9 lipca, bez kłopotów wrócili do bazy. Było to pierwsze wejście
na Nanga Parbat w tym sezonie. Tuż za nimi z obozu IV do wierzchołka
szedł Koo Eun Soo z wyprawy „Korea Rock and Ice Nanga Parbat
Expedition 2006”,
kierowanej przez Yu Jin Kyung. W tym sezonie tylko tej trójce udało się
wejść powyżej obozu IV.
U stóp „Nagiej Góry” działały jeszcze: „Austria Nanga
Parbat 8125 m
Expedition 2006” (Österreichische Bergführerexpedition zum Nanga Parbat,
kierownik Gerhard Wegmair), przewodnik amerykański Tom Torkelson z dwoma klientami
niemieckimi — Johannesem Neideggenem i Tonim Betkerem oraz
„Japan Nanga
Parbat 8125 m Expedition 2006”, z Yasushim Fukudą na czele.
Dla Bojanowa i Petkowa Nanga Parbat była „rozgrzewką”
przed głównym celem w tym sezonie. Mają oni zamiar poprowadzić nową drogę
na Gasherbrum I, 8080 m), dołączając do wyprawy Anki Czerwińskiej
i Darka Załuskiego. Jeszcze przed wyjazdem, cennych wskazówek
(drogą elektroniczną) udzielił Bułgarom Wojtek Kurtyka. Dokładny przebieg
drogi ustalą po obserwacjach na miejscu.
Dojczyn Bojanow w roku 2004 wszedł na Everest bez sprzętu tlenowego.
W zeszłym roku należał do składu polsko-bułgarskiej wyprawy pod wodzą
Anny Czerwińskiej,
która zaatakowała K2, docierając do wysokości 8150 m. Petkow ma na swoim
koncie dwa wejścia na Everest – granią zachodnią (1984), oraz drogą
od strony tybetańskiej (2004).
Warto przypomnieć, że kiedy w tym roku odnotowaliśmy 25-lecie
pierwszej bułgarskiej wyprawy na ośmiotysięcznik — Lhotse (8501 m),
złożyliśmy hołd pamięci Andrzeja Zawady i Adama Bilczewskiego. Ten pierwszy,
przekazując nam całą swoją wiedzę na temat organizacji wypraw w góry
najwyższe, w odległym już roku 1979, de facto wskazał nam drogę
ku Himalajom.
To samo uczynił rok później Adaś Bilczewski.
Piotr Atanasow
