Marcin Kaczkan samotnie stanął na wierzchołku Nanga Parbat (8126 m).
Był 2 lipca, godzina 7 rano czasu polskiego, gdy Marcin Kaczkan uczestnik wyprawy unifikacyjnej PZA stanął na szczycie Nagiej Góry. Marcin jest doświadczonym wspinaczem. Był uczestnikiem kierowanej przez Krzysztofa Wielickiego zimowej wyprawy na K2. Jako trzeci Polak uzyskał tytuł „Śnieżnego Barsa”, czyli zdobywcy wszystkich pięciu siedmiotysięczników, położonych na terenie byłego ZSRR. Teraz do kolekcji dorzucił pierwszy z czternastu ośmiotysięczników.
Marcin Kaczkan po zdobyciu Nanga Parbat
Atak na szczyt rozpoczął się 26 czerwca. Wraz z Marcinem do góry ruszyła Aleksandra Dzik. Po trzech dniach wspinaczki zespół osiągnął obóz IV na plateau Bazin (7150 m). Szturm załamał się rankiem 30 czerwca, gdy z powodu fatalnej pogody wspinacze zgubili drogę. Na szczęście udało im się wrócić do obozu IV, gdzie podjęli ryzykowną decyzję przeczekania. Liczyli na zapowiadaną poprawę pogody. Na tej wysokości organizm praktycznie się nie regeneruje. Odpoczynek jest więc dość iluzoryczny, co mogło utrudnić nie tylko wejście, ale i zejście.
Ola Dzik w gustownym berecie, wyrobie górali spod Nanga Parbat
Gdy 1 lipca późnym wieczorem ruszyli znów w górę, z wysokości 7250 m zawróciła wyczerpana Ola Dzik. Marcin dalej szedł samotnie. Na szczęście nie wiało, niebo było gwiaździste. Z bazy wspierali go i podpowiadali mu drogę kierownik Artur Hajzer i lekarz wyprawy Robert Szymczak. Obaj już 23 czerwca stanęli na szczycie.
Ten szturm na Nanga Parbat jest etapem projektu sportowego stawiającego sobie za cel wyselekcjonowanie i przygotowanie zespołu wspinaczy, którzy w najbliższych sezonach zimowych zaatakują pięć niezdobytych jeszcze zimą ośmiotysięczników (w tym drugi najwyższy szczyt świata K2 — 8611 m n. p. m.).
Projekt wspierają Polski Związek Alpinizmu, Ministerstwo Sportu i Fundacja Jerzego Kukuczki.
Patron medialny — sport.pl.
Informacje dodatkowe
Na 9 ośmiotysięczników zdobytych dotąd zimą, na ośmiu pierwsi stanęli Polacy. Dopiero w 2009 zespół włosko-kazachski Moro-Urubko przełamał — zdobywając Makalu (8463) — monopol biało-czerwonych na zimowe triumfy.
Skład wyprawy kwalifikacyjnej:
Artur Hajzer — twórca projektu, kierownik wyprawy,
Jacek Czech — KW Katowice (wrócił już do kraju),
Aleksandra Dzik — KS Kandahar,
Rafał Fronia — Sudecki KW,
Jarosław Gawrysiak — UKA Warszawa,
Aleksander Grządziel — KW Jastrzębie,
Marcin Kaczkan — KW Warszawa,
Robert Kaźmierski — KW Wrocław,
Jerzy Natkański — KW Warszawa,
Piotr Snopczyński — KW Wrocław,
Robert Szymczak — KW Trójmiasto,
Ireneusz Waluga — KW Jastrzębie.
Więcej o wyprawie i zdjęcia znaleźć można na www.polskihimalaizmzimowy.pl (projekt Polski Himalaizm Zimowy 2010–2015) i www.polskihimalaizmzimowy.pl (Unifikacyjna wyprawa PZA na Nanga Parbat i Gasherbrumy 2010).
Informacja o Nanga Parbat (8126 m)
Położony na zachodnim krańcu Himalajów Nanga Parbat charakteryzuje się najwyższym względnym wzniesieniem na świecie. Od oddalonej o zaledwie 20 km doliny Indusu, wypiętrza się na wysokość prawie 7 km. Szczyt obrywa się trzema imponującymi ścianami Rupal, Rakhiot i Diamir. Pierwszym zdobywcą był Austriak Herman Buhl (3 lipca 1953).
Pierwsze polskie wejście: Zygmunt Heinrich, Sławomir Łobodziński, Jerzy Kukuczka (13 lipca 1985). Zimą nie zdobyty.
Z poważaniem,
Biuro Prasowe Projektu PHZ 2010–2015
