Leoganger Steinberge 2016

Termin: 21.07.2016 – 12.08.2016

Uczestnicy:

            Na początku wyprawy zostaje założony obóz w górnej części kotła Nebelsbergkar na wysokości 2300 m n.p.m., a następnie zostaje przeprowadzony transport sprzętu i żywności do obozu.

            Ze względu na wcześniejszy termin rozpoczęcia działalności w stosunku do roku ubiegłego, na powierzchni kotła Nebelsbergkar występuje większa ilość śniegu niż zazwyczaj. W związku z tym działalność rozpoczynamy od sprawdzenia dostępności jaskiń w których planujemy eksplorację. W jaskini CL-3, po sprawdzeniu ciągu głównego od dolnego otworu, okazuje się, że na głębokości -70 m doszło do stopienia się lodospadu i odspojenia się znajdującej się powyżej studni P60 polewy lodowej, co uniemożliwia prowadzenie działalności od tego otworu do momentu stopienia się polewy. Górny otwór jaskini został odkopany i udrożniony. Otwór systemu CL-3, Veteranenschacht znajdował się pod korkiem śnieżnym i do końca wyprawy był niedostępny. W jaskini Furkaschacht, znajdujący się na głębokości -50 m korek lodowy w ciasnym przełazie wciąż uniemożliwia przejście do głównego ciągu jaskini. Odkryty przez nas nowy otwór systemu Lamprechtsofen zamknięty był również korkiem śnieżnym, który nie otworzył się do końca wyprawy.

            Od początku wyprawy towarzyszyła nam bardzo zła pogoda, codzienne opady deszczu i gwałtowne burze. W związku z powyższym oraz z powodu problemów zdrowotnych kilku uczestników została podjęta decyzja, że działalność eksploracyjna w rejonie Studni X (-430 m) w Systemie CL-3 stanowi zbyt duże zagrożenie. Dlatego też w dniach, kiedy pogoda nam to umożliwiała prowadziliśmy równolegle działalność od górnego otworu Jaskini CL-3 oraz od najwyższego otworu Systemu Lamprechtsofen (PL92/2), koncentrując się na zmianie oporęczowania w ciągach prowadzących do planowanych miejsc biwaków. W PL92/2 kontynuowane było poręczowanie ciągu głównego do głębokości ‑230 m pod kątem minimalizacji zagrożenia wodnego. W Jaskini CL-3 zostało wymienione oporęczowanie na odcinku od połączenia pomiędzy ciągami od najwyższego i najniższego otworu systemu do Trietriakowskiej Galerii (-350 m). W końcowej części ciągu Ciepłe Kluchy, będącym kontynuacją Trietriakowskiej Galerii prowadzona była eksploracja, która doprowadziła do zamulonego błotem przełazu.

            Równolegle prowadzona była działalność powierzchniowa oraz eksploracja w Jaskini Smoczej, która jest usytuowana nad najbardziej wysuniętymi na południowy-zachód partiami Lamprechtsofen oraz w sąsiedztwie eksplorowanych w ostatnich dwóch latach partii w Jaskini CL-3 w rejonie Studni X. W Jaskini Smoczej od otworu występuje bardzo silny ciąg powietrza. Jaskinia ma skomplikowany charakter i rozwija się na kilku nakładających się na siebie piętrach ciasnych szczelin i meandrów. Ciągi jaskini odwzorowują widoczny na powierzchni oraz w jaskiniach Lamprechtsofen i CL-3 przebieg pęknięć tektonicznych. Eksploracja jest bardzo powolna, gdyż wymaga stabilizacji przejść w partiach zawaliskowych. W efekcie prowadzonej w tym roku eksploracji została osiągnięta głębokość -70 m przy długości 403 m. Jaskinia kontynuuje się. Eksploracja została przerwana w meandrze nad krawędzią studni o głębokości około 30 m.

W czasie eksploracji powierzchniowej zostało sprawdzonych około 20 otworów i skartowanych 7 jaskiń. W większości znanych jaskiń obserwujemy postępujące topnienie formacji lodowych. W sumie w czasie wyprawy zostało skartowane 620 m korytarzy.

Kierownik wyprawy

Andrzej Ciszewski