W dniu 16 kwietnia 2008 zmarł w Warszawie Przemysław Burchard,
jeden z najstarszych grotołazów.
Urodził się w 1925, był wybitnie zasłużonym dla rozwoju taternictwa
jaskiniowego w Polsce. Działalność jaskiniową zaczynał z początkiem lat
pięćdziesiątych ubiegłego stulecia jako jeden z pierwszych członków Klubu
Grotołazów.
W Polsce brał udział w szeregu odkrywczych wyprawach
do jaskiń tatrzańskich, w tym Miętusiej, Zimnej i Szczeliny
Chochołowskiej. Był inicjatorem swobodnego nurkowania w jaskiniach,
z dużą pasją i powodzeniem zajmował się logistyką wypraw jaskiniowych.
Aktywnie uczestniczył w wyjazdach i wyprawach do jaskiń
zagranicznych, w 1955 dwukrotnie do jaskiń słowackich,
do Bułgarii (1956), na Węgry (1958, 1959 jako kierownik),
na Kubę (1961/62) i do Włoch (1963).
W latach 1956–1957 był przewodniczącym Sekcji Taternictwa
Jaskiniowego Krakowskiego Koła Klubu Wysokogórskiego,
a w okresie 1958–1969 przewodniczącym Komisji Taternictwa
Jaskiniowego Zarządu Głównego KW.
Przemysław Burchard był z wykształcenia etnografem,
wcześnie jednak zajął się działalnością dziennikarską
i literacką. Jego artykuły w czasopismach, a przede wszystkim
książki poświęcone tematyce jaskiniowej walnie przyczyniły się
do spopularyzowania w Polsce ruchu taternictwa jaskiniowego.
Spośród tych książek wymienić trzeba przede wszystkim: „Z wypraw
grotołazów” (1957), „Noc bez gwiazd” (1958), „Na dno świata” (1961),
„Wśród mogotów i krokodyli” (1963), „Operacja kret” (1977).
R. Gradziński
