wróć
Polski Związek Alpinizmu

Program kursu taternickiego

Opublikowano: 22-09-2005; 14:52 przez mteg | Modyfikacja: 6-07-2022; 15:00 przez Barbara_Batko

UWAGA! Tekst zamieszczony poniżej jest wyłącznie REGULAMINEM PROGRAMOWYM kursu i sam w sobie nie stanowi oferty szkolenia prowadzonego przez COS-PZA. Kursy realizowane przez COS-PZA są wymienione w zakładce KURSY PROGRAM I TERMINY na bieżący sezon.


 

Zasady uczestnictwa: 

Kurs taternicki przygotowuje do samodzielnego i bezpiecznego uprawiania wspinaczki w górach pozbawionych pokrywy śnieżnej. Ukończenie kursu oraz pozytywna rekomendacja instruktora PZA uprawnia do otrzymania karty taternika. 

W kursie mogą uczestniczyć osoby posiadające świadectwo ukończenia podstawowego kursu skałkowego, lub kursu wspinaczki na własnej asekuracji w skałach, które są zgodne z programem PZA i były prowadzone przez licencjonowanych instruktorów PZA

Osoby niepełnoletnie mogą być szkolone po uzyskaniu pisemnej zgody podpisanej przez rodziców (prawnych opiekunów). 

Forma zajęć:  kurs składa się z wykładów i zajęć praktycznych zgodnie z załączonym wykazem. Program realizowany jest przynajmniej w połowie w Tatrach. Połowa zajęć wspinaczkowych może odbywać się w innym rejonie o charakterze górskim. Zajęcia z autoratownictwa mogą odbywać się w terenie skałkowym. 

Czas trwania:  kurs powinien obejmować przynajmniej 10 dni zajęć w terenie (w tym 9 dni wspinaczkowych). 

Ilość szkolonych:  na jednego instruktora do trzech osób. 

Prowadzący:  licencjonowani instruktorzy PZA – taternictwa i alpinizmu. 

Absolwent otrzymuje zaświadczenie o ukończeniu kursu zgodnie z programem PZA, podpisane przez instruktora oraz kierownika kursu (jeśli kurs był organizowany przez klub lub szkołę wspinaczkową). 

 Organizator ma obowiązek zapoznać wszystkich uczestników z programem kursu. 

Treść zajęć 

Tematy zajęć teoretycznych: 

  1. Sprzęt i wyposażenie wspinacza: 
  •  demonstracja i zapoznanie z działaniem sprzętu do wspinaczki letniej oraz innych elementów wyposażenia; zakres zastosowań, wady i zalety poszczególnych elementów.  
  • Skład apteczki wspinaczkowej. 
  1. Asekuracja:
  • eoria asekuracji – różne rodzaje asekuracji, siły działające w układzie asekuracyjnym; 
  • obsługa przyrządów asekuracyjnych, zachowanie na stanowisku; 
  • stanowiska – budowa różnych typów stanowisk, stanowiska dolne, górne i pośrednie; 
  • prowadzenie wyciągu – taktyka prowadzenia wyciągu, prowadzenie jedno- i dwutorowe, łączność w zespole, specyfika prowadzenia w terenie kruchym, prowadzenie na trawersach, asekuracja w zejściu.
  1. Taktyka:
  • niebezpieczeństwa gór – z naciskiem na występujące latem, zachowanie się w sytuacjach awaryjnych związanych z załamaniami pogody; 
  • strategia i taktyka: planowanie sezonu wspinaczkowego, wybór celów i dróg; zaplanowanie drogi podejścia, wariantów drogi, wycofów, drogi powrotu; dobór partnera; dobór sprzętu, wyposażenia, biwak planowany i nieplanowany. 
  1. Topografia i orientacja w terenie górskim:
  • orientacja w górach 
  • przewodniki i korzystanie z nich – główne typy przewodników, korzystanie ze schematów i opisów dróg; 
  • topografia szczegółowa rejonu działania – piętra doliny, drogi podejść i zejść, przebieg ważniejszych dróg wspinaczkowych w ścianach i sposoby wycofania się z nich; 
  • najważniejsze rejony wspinaczkowe Tatr Polskich i Słowackich – ogólne omówienie ich charakterystyki z uwzględnieniem bazy noclegowej i szlaków turystycznych. 
  1. Etyka, przepisy, historia:
  • zasady etyczne obowiązujące w gronie ludzi gór; 
  • informacja o przepisach, zwyczajach regulujące zasady aktywności w rejonach wspinaczkowych; 
  • historia alpinizmu i taternictwa – opcjonalnie. 

Zajęcia praktyczne 

  1. Asekuracja przez ciało.
  2. Posługiwanie się w terenie materiałami topograficznymi, sporządzanie schematów dróg.
  3. Operacje linowe, autoratownictwo:
  • zjazdy – budowa stanowisk zjazdowych, różne sposoby zjazdu i asekuracji w zjeździe, przejazd przez węzeł; czynności przy wykonywaniu serii zjazdów,
  • podchodzenie po linie – sytuacje wymagające podejścia po linie; 
  • utoratownictwo w wypadkach związanych z odpadnięciem – metody uwalniania się asekurującego od ciężaru wiszącego partnera (przeniesienie ciężaru na stanowisko), sposoby dotarcia do poszkodowanego, metody opuszczania i zjazdu z rannym (w tym opuszczanie na połączonych linach), metody podciągania partnera (metoda U, flaszencug lub przeciwwaga), oraz sposoby wzywania pomocy i zachowanie się podczas akcji ratunkowej, technika A0 (opcjonalnie). 
  1. Wbijanie, wybijanie i dobijanie haków.

Wspinaczki 

Wymagane jest minimum 10 dni zajęć terenowych (w tym 9 dni wspinaczkowych),  w czasie których zrealizowane mają być następujące punkty programu: 

  • droga prowadząca granią;
  • droga prowadząca kominem;
  • droga prowadząca otwartą ścianą;
  • droga wspinaczkowa z elementami asekuracji w zejściu;
  • droga z fragmentem asekuracji lotnej
  • droga prowadzona filarem, żebrem
  • droga z asekuracją w trawersie
  • minimum 2 drogi co najmniej 10 wyciągowe z włączeniem łańcuchówek;
  • poznawanie wycofów ze ścian;
  • wycofywanie się ze ściany serią zjazdów w ilości umożliwiającej przećwiczenie głównych metod zjazdu (przyrząd wysoki i niski, zjazd z liną „zworowaną”, zjazd z liną uszkodzoną); zalecany zjazd ze stanowiska samodzielnie skonstruowanego przez kursantów w oparciu o stałe punkty;
  • wspinaczka na szczyt leżący poza otoczeniem doliny, w której odbywa się zasadnicza część szkolenia (z uwzględnieniem aspektów topograficznych);
  • wspinaczki z zastosowaniem liny dwużyłowej;

Opcjonalnie: 

  • wspinaczki nocą
  • wspinaczki techniką sztucznych ułatwień;

Warunki zaliczenia kursu: 

  • sprawne prowadzenie wyciągów o trudnościach co najmniej IV w skali UIAA;
  • aktywne uczestniczenie we wszystkich zajęciach kursowych;
  • opanowanie wiedzy i umiejętności objętych programem kursu;
Partnerzy