Leoganger Steinberge 2023

Termin: 29.07.2023-20.08.2023

Uczestnicy:

Wyprawa Leoganger Steinberge 2023 rozpoczęła się jak podobnie jak w poprzednich latach w ostatni weekend lipca. Bazą wyprawy był obóz na wysokości 2300 m n.p.m. w górnej części kotła Nebelsbergkar (Ebersbergkar), pomiędzy najwyższymi otworami Systemu Lamprechtsofen (PL1992/2 oraz CL-3).

Głównym celem wyprawy była eksploracja jaskini Furkaschacht, która jest najwyżej położoną w masywie głęboką jaskinią, dającą szanse na rozwój Systemu Lamprechtsofen. Dodatkowymi celami była eksploracja innych znanych jaskiń położonych w górnej części kotła Nebelsbergkar.

W Jaskini Furkaschacht, eksploracja w 2022 roku została zakończona w połowie zjazdu w obszernej Czerwonej Studni, na głębokości 329 m. Poprzedzający studnię ciąg ciasnych meandrów, kaskad i studni nie umożliwiał założenia biwaku. W związku z tym zorganizowane zostały akcje eksploracyjne z powierzchni. Ze względu na ciąg zwężeń w meandrze, jego przejście jest bardzo wymagające fizycznie i powoduje bardzo znaczące wydłużenie czasu akcji w jaskini w zestawieniu z głębokością na której jest prowadzona eksploracja. W tym roku, łatwe przejście w głąb jaskini jak zwykle zatrzymało Lodowe Jeziorko na głębokości 40 m, gdzie podczas pierwszych akcji musiał zostać skruszony lód, a wodę trzeba było lewarować. W pierwszej fazie eksploracji na dnie jaskini, prowadzony był zjazd z ominięciem głównego ciągu Czerwonej Studni do którego wpadają cieki wodne. Po wykonaniu trawersu studni, udało się znaleźć ciąg suchych kaskad doprowadzających do półki nad jej dnem. Z tego miejsca ciąg rozdzielił się i podążając dalej suchym rozgałęzieniem udało się dotrzeć w rozszerzeniu meandra nad zrąb Potrójnej Studni. Po kolejnych 20 m zjazdu z półki odchodzą ciągi doprowadzające zarówno do dna Czerwonej Studni, jak i do kolejnej równoległej, niezbadanej studni. Odchodzą też stąd niezbadane ciągi boczne, wymagające trawersów nad studniami. W kolejnej fazie eksploracji udało się osiągnąć dno kolejnej studni poniżej Potrójnej Studni, gdzie woda znika w ciasnej dolomitowej szczelinie na głębokości 421 m. W tym miejscu znajduje się odejście poziomego ciągu – Pętlowej Galerii, w której będzie możliwość założenia biwaku w kolejnym roku. Znad dna studni, udało się dostać do górnego piętra meandra, który po 30 m doprowadził do zrębu kolejnej studni, którą z braku czasu nie udało się zjechać w tym roku. Kolejne lata eksploracji jaskini Furkaschacht pokazują, że najniższe piętra prowadzą do zwężeń oraz często kończą się dolomitowymi szczelinami do których wpływa woda, a drogi w dół trzeba szukać na najwyższym i zarazem najstarszym piętrze meandra.

Jednocześnie prowadzona była eksploracja w Furkaschacht w rurach za Lodowym Jeziorkiem. Wspinaczka w kominie w Prawych Rurach doprowadziła do zawaliska, gdzie udało się uzyskać przewyższenie 12 m względem otworu. Niestety przejście zawaliska nie jest możliwe. Odkryto również w tym rejonie ciąg na niższym piętrze meandra z kolejnymi kominami wymagającymi wspinaczki. W Lewych Rurach po pokonaniu kolejnych zwężeń, zgodnie z pomiarami udało się dotrzeć bardzo blisko południowo-wschodniej ściany góry Birnhorn. Ściana i zbocza opadają do miejscowości Leogang i są najdalej oddalonym na południe ograniczeniem masywu. Możliwe, że w tym rejonie uda się dotrzeć do drugiego otworu jaskini Furkaschacht.

Podczas wyprawy była kontynuowana eksploracja jaskini Schacht Extraordinaire, położonej w zachodniej części kotła Nebelsbergkar. Po wspinaczce 40 m wysokości pionowym kominem z częściowo przewieszonymi ścianami, udało się dotrzeć do meandra z dużą ilością osadów. Meander doprowadził pod kolejny niezbadany komin oraz do ciągu kaskad w których udało się dotrzeć do zwężenia, gdzie przerwano eksplorację. Kontynuacja meandra w górę doprowadza do zawaliska. W jaskini wyczuwalny jest silny przewiew powietrza, jednak jego kierunek zmienia się w różnych jej częściach w zależności od pory dnia, co wskazuje na ruch powietrza pomiędzy otworami położonymi na zbliżonej wysokości. Jaskinia, jako jedna z nielicznych otwartych zimą, daje szanse na interesującą eksplorację w tej części masywu.

Działalność prowadzona była również w Jaskini Sezonowanej, odkrytej w 2021 roku. Ze względu na konieczność wykonania wielu zabiegów oczyszczania z rumoszu skalnego zrębów kolejnych studni osiągnięta została jedynie głębokość 73 m, skąd jest perspektywa zjazdu na co najmniej -110 m. Jaskinia znajduje się w zboczach Birnhorn’u, w rejonie, gdzie nie została wyeksplorowana żadna głębsza jaskinia, co daje szanse na poznanie kierunków rozwoju jaskiń w tym obszarze.

Podczas wyprawy, prowadzona była również eksploracja powierzchniowa. Mimo tego, że poziom śniegu był wyższy niż 2022 roku, udało się udokumentować 9 jaskiń o łącznej długości 275 m. Działalność na powierzchni oraz w znanych wcześniej jaskiniach była niemożliwa przez kilka dni w połowie wyprawy ze względu na bardzo duże opady śniegu, które uniemożliwiły poruszanie się poza rejon obozu.

W sumie podczas wyprawy skartowano 834 m korytarzy. Jaskinia Furkaschacht osiągnęła deniwelacją 433 m (-421 m, +12 m) i długość 1514 m.

Kierownik wyprawy                                                                                       Zastępca kierownika wyprawy
Andrzej Ciszewski                                                                                                     Michał Ciszewski