Dziś, t. j. 30 lipca 2008 w godzinach rannych, w wieku 90 lat zmarł
prof. Tadeusz Orłowski, wybitny taternik i alpinista, członek honorowy
Polskiego Związku Alpinizmu.
Tadeusz Orłowski był wybitnym lekarzem specjalizującym się w nefrologii
i transplantologii. Niemal do ostatnich dni życia był czynny — pracował
nad przeszczepem trzustki. Od 1971 roku był członkiem rzeczywistym Polskiej
Akademii Nauk.
Taternictwo zaczął uprawiać w 1935. W latach 1938–1956
należał
do czołowych polskich taterników i alpinistów. Był świetnym wspinaczem
skalnym,
do niego należą największe osiągnięcia w tatrzańskiej wspinaczce
klasycznej
w latach 1939–50. Najbardziej znana jest skrajnie trudna droga
Orłowskiego
na pn.-zach. ścianie Galerii Gankowej.
Ponadto Orłowski był autorem m. in. takich dróg, jak Żlebem Drege’a
na Granaty,
środkiem pn. ściany Żabiego Szczytu Wyżniego i pn.-wsch. ścianą
Mięguszowieckiego Szczytu Pośredniego. Ponadto znane są jego
„uklasycznienia”
dróg, m.in. pd.-wsch. uskoku Zadniego Mnicha. W Alpach dokonał
IV przejścia
Filara Boccalattego na Mt. Blanc du Tacul i wschodniej ściany
Aiguille du Grépon
(obydwa przejścia w 1947 z Wawrzyńcem Żuławskim).
W latach 1939–45 Orłowski był członkiem zarządu
konspiracyjnego Klubu
Wysokogórskiego i redaktorem tajnego „Taternika”. Po wojnie również
pracował organizacyjnie w Klubie Wysokogórskim.
Pogrzeb Tadeusza Orłowskiego odbędzie się w piątek
8 sierpnia 2008.
Nabożeństwo żałobne rozpocznie się o godzinie 11:00 w kościele św. Karola
Boromeusza na Powązkach, po czym nastąpi wyprowadzenie na Cmentarz
Powązkowski (Stare Powązki).
