Rok 2016 – dwudziesta piąta wyprawa Speleoclubu Wrocław w ten masyw.
Cele główne:
- PE 001
- CEV 194
Cele poboczne:
- CEV 196
- otwory w ścianie Santa Marii
- A17
PE001. Głównym celem tegorocznej wyprawy była jaskinia Pozu de la Torre Santa Maria (PE 001, czyli PoloniaEspania 001), w której działamy już kolejny rok. Otwór tej jaskini należy do obiektów położonych wysoko, na wys 2.287m, przez co kilka lat temu stała się jaskinią z dużym potencjałem na uzyskanie znacznej głębokości.
Od samego początku wyprawy rozpoczęliśmy działania techniczne w tej jaskini: zaporęczowanie brakujących odcinków, pomoc naturze przy usunięciu niebezpiecznego nawisu tuż nad przepinkami w początkowych partiach oraz odkopanie zasypanych i zamrożonych lin, a także rozłożenie radiotelefonu Nicola w znacznej odległości od bazy. Kiedy tylko było to możliwe zostało zorganizowane wyjście biwakowe w celu penetracji dna i uzyskanie ewentualnych możliwości dalszej eksploracji. Ze względu na dość ubogi zespół działający na biwaku, skorzystano ze stałego namiotu rozstawionego niestety zaledwie na ok -500m. Skróciło to w związku z tym czas działania bezpośrednio na przodku. Po nieudanej próbie przebicia się poniżej znanego nam dna działalność na dnie przerwaliśmy (odłożona na 2017 rok).
Tymczasowo przenieśliśmy się z działalnością w partie leżące znacznie wyżej, na głębokość ok. 250m. Idąc, wspinając się, mniej więcej w poziomie, górną częścią meandra (kontynuującego i znanego nam znacznie niżej) udało się przesunąć około 250m na NE omijając Mokrą Dwudziestkę i Przełaz z Kleksem – jedno z nielicznych, niewdzięcznych miejsc w PE001. Wyeksplorowany odcinek stanowi górne partie meandra na którym rozwinięta jest dolna część jaskini od poziomu -250 do dna. Są to partie bardzo obiecujące. Z jednej strony przesuwamy się górną częścią jaskini, a z drugiej strony rodzi się możliwość przebicia do następnego systemu szczelin (już poza znaną nam jaskinię). Działalność została przerwana na dnie ślepej studni Gilotyna . W przyszłym roku planowany jest ok. 20-30 m długości trawers metodą sztucznych ułatwień w górnej części studni, ok. 115 m nad jej dnem, w kierunku widocznej kontynuacji meandra. Długość nowych ciągów to 260m.
Równolegle do tych działań prowadziliśmy tzw „dzidowanie” w górnych partiach, tzw. przyotworowych. Polegały one na udrożnieniu kominka z wiszących want. Postęp? „Dzida” z rurek (przyrząd eksploracyjny-patent w drodze) wydłużona została do ok 6m.
Po wtórnym kartowaniu problematycznych miejsc PE001 na dzień dzisiejszy ma głębokość 792m.
CEV194, CEV 196
Drugim celem była jaskinia CEV 194 znana Hiszpanom od lat 80 ubiegłego wieku. Została ona wówczas wyeksplorowana do głębokości ok -75m, gdzie na dnie korka śnieżnego doszli oni do wąskiej szczeliny za którą była (jest) mityczna studnia Inaki, o szacowanej przez nich głębokości ok 200m. W czasie naszej eksploracji, kopiąc w śniegu już od partii przyotworowych, nie natrafiliśmy na miejsce hiszpańskiego zacisku. Eksploracja w bardzo wąskiej szczelinie tuż przy korku śnieżnym doprowadziła nas na głębokość ok. -150m, jadąc wzdłuż mitycznej Inaki.
Po udrożnieniu partii przyotworowych zauważalny był znaczny ubytek lodu, którego wytapianie się, ze względu na zalegające w lodzie wanty, stanowił realne zagrożenie dla osób przebywających poniżej. Przekładało się to na niewielkie postępy eksploracyjne oraz podjęcie działań mających na celu zapewnienie dalszego wytapiania się lodu w celu podjęcia prac w przyszłym roku.
Jednocześnie został sprawdzony otwór CEV 196 położony po drugiej stronie kotła na tej samej szczelinie. Stwierdzono istnienie pustki bezpośrednio pod korkiem śnieżnym, a sam układ jaskini kierunkuje się pod kocioł w kierunki Pozo Inaki. Eksploracja odłożona na 2017 rok.
A17
Po wielu latach została też ponownie sprawdzona jaskinia A17 położona na północnych zboczach Torre de los Traviesos na znacznej wysokości prawie 2300 m. W tym roku udało się zjechać przy korku śnieżnym na głębokość niewiele ponad 60m, czyli dwa razy głębiej niż poprzednio. Niestety przejścia do dalszych partii nie znaleziono.Z perespektywy kilkunastu lat natomiast zaobserwowano znaczny ubytek śniegu. Tegoroczny rekonesans zachęca do podjęcia bardziej zintensyfikowanych działań w przyszłym roku. Zachętą do tych działań jest położenie niecałe 100 m poniżej tego otworu Sistema del Jou de la Canal Parda (A-30/A-1) o głębokości 903 m.
Ściana Santa MariiW ścianie Santa Marii, góry dominującej nad bazą został sprawdzony jeden otwór, tuż nad otworem PE001. Niestety ślepy.
W tym roku znowu borykaliśmy się z brakiem wody i jedyną w zasadzie możliwością czerpania jej ze ściany G8 przy pomocy Czerpacza, Ciągacza, Grupy Eksperckiej (Loży Szyderców), baniaka i systemu tyrolki ukośnej.
Przyszły rok zapowiada się bardzo napięty w działalność, ale właśnie takie wyprawy lubimy.
Skład osobowy:
Ida Chojnacka – Speleoclub Wrocław
Marta Czech – Speleoclub Wrocław
Nikki Green – United States Deep Caving Team
Anna Kalińska – Speleoklub Warszawski
Agnieszka Majewska – Speleoclub Wrocław
Marta Ciotka Mielczarek – Speleoclub Wrocław
Aleksandra Kierbazina Robak – Speleoclub Wrocław
Anna Różańska – Speleoklub Warszawski
Nina Sołtysek Gekon – Speleoclub Wrocław
Małgorzata Gocha Wojtaczka – Speleoclub Wrocław
Arkadiusz Brzoza – Wielkopolski Klub Taternictwa Jaskiniowego
Zbyszek Grzela – Sudecki Klub Wysokogórski, Speleoclub Wrocław
Marek Stahoo Jędrzejczak – Speleoclub Wrocław
Hubert Kolasiński – Speleoklub Warszawski
Marcin Krajewski – Akademicki Klub Grotołazów AGH w Krakowie, Speleoclub Wrocław
Paweł Qń Michalski – Speleoclub Wrocław
Arkadiusz Tofik Młynarczyk – Speleoclub Wrocław
Sebastian Radziszewski – Speleoclub Wrocław
Mariusz Robak – Speleoclub Wrocław
Radosław Sikora – Speleoclub Wrocław
Rafał Karambo Stańczuk – Wielkopolski Klub Taternictwa Jaskiniowego
Łukasz Tatoń – Speleoclub Wrocław
Jacek Fredi Wieprow – Speleoclub Wrocław
Zbyszek Grzela Instruktor PeZetA
