Leoganger Steinberge 2018

Termin: 28.07.2018-19.08.2018

            Głównym celem tegorocznej wyprawy była próba połączenia Systemu Lamprechtsofen ze znajdującą się powyżej jaskinią CL-3. Podczas ubiegłorocznej wyprawy w kilku ciągach udało się zbliżyć do Systemu Lamprechtsofen na odległość kilkudziesięciu metrów. Najbardziej na północ wysunięte ciągi jaskini CL-3 to galerie poprzecinane zawaliskami z silnym miejscami ciągiem powietrza. W ubiegłym roku prowadzona była weryfikacja pomiarów od górnego otworu Lamprechtsofen (PL92/2), z zastosowaniem współczesnych technik pomiarowych, aby sprawdzić dokładność historycznych pomiarów.

            Obóz został założony tak jak w ostatnich latach na wysokości 2300 m n.p.m, w górnej części kotła Nebelsbergkar. Po sprawdzeniu dostępności otworów, okazało się, że wejście do większości jaskiń jest możliwe, jedynie otwór Jaskini Veteranen Schacht (System CL-3) znajduje się pod płatem śniegu. W Jaskini Furkaschacht, stan lodu zamykającego przejście do dalszych partii nie uległ zmianie, natomiast została podjęta eksploracja w równoległych ciągach w poszukiwaniu obejścia ciasnego, zalodzonego przełazu. Niestety ciągi zakończyły się ciasnymi szczelinami. Skartowano w tym rejonie 143 m korytarzy, nie znajdując obejścia korka lodowego. W czasie wyprawy prowadzona była w ograniczonym zakresie eksploracja powierzchniowa. Sprawdzono między innymi najwyżej położone w masywie otwory znajdujące się pod szczytem Birnhornu, na wysokości 2555 m n.p.m. Niestety jaskinie kończą się korkami lodowymi bądź dna studni są zagruzowane.

            Jeszcze przed rozpoczęciem wyprawy została podjęta decyzja, że ze względu na charakter ciągów wyeksplorowanych w ubiegłym roku w jaskini CL-3, będziemy starali się w tym roku podjąć próbę połączenia prowadząc eksplorację od najwyższego otworu Systemu Lamprechtsofen tj. jaskini PL92/2. Partie jaskini CL-3 znajdujące się najbliżej końcowych ciągów Systemu Lamprechtsofen, rozwinięte są w kilku miejscach na dużych lustrach tektonicznych i ich eksploracja w górę byłaby bardzo niebezpieczna, a także związana z szukaniem w wielu miejscach przejścia przez zawaliska na potencjalnie istniejące wyższe poziomy. Na początku wyprawy został założony w jaskini PL92/2 biwak na głębokości -400 m. W oparciu o biwak były prowadzone ponowne pomiary znanych ciągów, aby doprecyzować wzajemne położenie potencjalnych miejsc połączenia. Partie od biwaku rozdzielają się na trzy główne ciągi korytarzy, prowadzące do wielu studni, kominów i wielopoziomowych galerii. W ramach działalności z biwaku prowadzona była eksploracja w dwóch głównych ciągach, obejmująca między innymi wspinaczkę, wykonywanie trawersów i zjazdy studniami. W czasie wyprawy zostały zorganizowane cztery czteroosobowe biwaki. Na podstawie analizy pomiarów, rejon Galerii z Wąwozem został uznany za najbardziej perspektywiczny. W czasie ostatniego biwaku i ostatniej akcji eksploracyjnej po przejściu ciasnej szczeliny na kontynuacji ciągu zawaliskowego, odkryte zostały nowe partie prowadzące w kierunku jaskini CL-3. Rozpoczynająca się w nowo odkrytej sali szczelina wprowadziła do pochylni z bloków skalnych opadającej do obszernej, zawaliskowej Sali „45”, znajdującej się w jaskini CL-3. Po przejściu ciągów kierujących się do Zaginionej Galerii pod Studnią „X”, zostało potwierdzone połączenie CL-3 z Systemem Lamprechsofen. W tym rejonie udało się dotrzeć do lin poręczowych zainstalowanych w czasie eksploracji prowadzonej w jaskini CL-3 w rok 2015.

Po połączeniu, deniwelacja Systemu Lamprechtsofen wzrosła do 1735 m, a długość do około 60 km. Jaskinia Lamprechtsofen jest najgłębszym trawersem jaskiniowym na świecie oraz najgłębszą jaskinią w Europie.
W czasie wyprawy skartowano 1095 m korytarzy, w tym 772 m nowych ciągów w Systemie Lamprechtsofen.

Kierownik wyprawy

Andrzej Ciszewski

Uczestnicy: