Sprawozdanie z wyprawy Leoganger Steinberge 2021

Termin: 31.07.2021-22.08.2021

Ciszewski	Andrzej	KKTJ – kierownik
Atraszkiewicz	Anna	KKS
Ciszewski	Michał	KKTJ
Czart	Marcin	KKTJ
Drechsler	Tomasz	KKTJ
Dryjanski	Miłosz	KKS
Glądys	Paweł	KKTJ
Gołosz	Sylwia	KKTJ
Grych	Marcin	KKTJ
Jurczyk	Joanna	Speleoklub Warszawski
Krzeszowiec	Paweł	SKTJ Sopot
Kukułka	Krzysztof	KKTJ
Mazur	Dariusz	KKS
Nowacki	Henryk	KKTJ
Nowikowski	Paweł	Speleoklub Warszawski
Porębski	Włodzimierz	KKTJ
Porębski	Andrzej	SDG
Smaga	Michał	Speleoklub Warszawski
Snopkiewicz	Tomasz	KKTJ
Solarczyk	Sylwia	KKTJ
Styrna	Sebastian	KKTJ
Styrna	Przemysław	KKTJ
Szczygieł	Jacek	KKS
Ślaski	Mateusz	Speleoklub Warszawski
Tarnawski	Dominik	Speleoklub Warszawski
Wasyluk	Stanisław	KKTJ
Włoczkowski	Paweł	KKTJ
Woźniak	Kinga	SKTJ NS
Wójciak	Sławomir	TKG Vertical

Wyprawa Leoganger Steinberge 2021 odbyła się po dwuletniej przerwie w działalności w masywie. Mimo dużych opadów śniegu późną wiosną, jego poziom w otworach i zagłębieniach terenu był bardzo niski, co było efektem gwałtownych opadów deszczu w okresie poprzedzającym wyprawę. Działalność była prowadzona podobnie jak w ostatnich latach w oparciu o bazę na wysokości 2300 m n. p. m.

Wytyczone zostały dwa główne cele działalności. Pierwszym z nich była eksploracja w górnych partiach Systemu Lamprechtsofen, wysuniętych najbardziej na południe, czyli w kierunku grani zamykającej kocioł Nebelsbergkar od strony miasta Leogang. Eksploracja była prowadzona w oparciu o biwak założony w jaskini na głębokości 210 m od najwyższego otworu systemu. Łącznie zostały zorganizowane 3 biwaki. W czasie działalności zostały sprawdzone wszystkie okna i inne stare problemy eksploracyjne w Gangu Małysza do głębokości 340 m. Pozostały dwa problemy eksploracyjne do rozwiązania stwarzające nadzieję na kontynuację ciągów jaskini na południe. W najwyższej części Galerii Osobliwości, będącej najbardziej na południe wysuniętą częścią systemu Lamprechtsofen, w wyniku wspinaczki w kilku kominach udało się dotrzeć do komina w którym kolektoruje się kilka ciągów. Od podstawy komina w dół odchodzą studnie kończące się szczelinami dolomitowymi nie do przejścia. Ze względu na sytuację geologiczną, w tym rejonie może być to bariera uniemożliwiającą dalszą eksplorację na południe. Najwyższa część tego ciągu kominów zbliża się do powierzchni na odległość około 90 m.

Oprócz działalności eksploracyjnej z biwaku, odbyła się również akcja w CL-3 od otworu Veteranenschacht, na której udało się wyeksplorować po krótkiej wspinaczce niezbyt obszerny ciąg o długości około 100 m kończący się szczeliną nie do przejścia. Jest to bardzo niebezpieczna jaskinia na odcinku do głębokości 80 m ze względu na zagrożenie w przypadku przyboru wody. Warunki pogodowe nie pozwoliły na ponowną akcję od tego otworu jaskini.

Drugim głównym celem eksploracyjnym wyprawy była jaskinia Furkaschacht. W pierwszej fazie działalności było uzupełniane i wymieniane oporęczowanie Meandra Nocków, eksplorowanego w 2006 roku do głębokości 230 m. Następnie wyeksplorowany został ciąg na kontynuacji Studni Bez Spitownicy do studni z ciekiem wodnym kończącej się szczeliną nie do przejścia głębokości 306 m. Na wyższym piętrze, kontynuuje się meander z bardzo silnym przewiewem powietrza i licznymi grzybkami naciekowymi, z którego opada kilkumetrowy próg nad którym została przerwana eksploracja. Eksploracja tej jaskini postępuje bardzo powoli ze względu na konieczność przejścia do najniższego punktu ciasnym meandrem o sumarycznej długości około 250 m.

Została również podjęta kolejna próba eksploracji jaskini Schacht Extraordinaire (głębokość ok. 100 m), w której zostało znalezione duże, lecz trudne do osiągnięcia okno w jednej ze studni, które stwarza nadzieję na obejście zawaliska na dnie jaskini blokującego przejście. Jest to jedna z nielicznych jaskiń w masywie, której otwór ze względu na ciąg powietrza jest zawsze otwarty. Usytuowana jest na wielkim pęknięciu prowadzącym do jaskini Wieserloch (-730 m).

Ze względu na niski poziom śniegu dostępne stały się nieznane nam wcześniej otwory jaskiń. W związku z tym, że przez wiele lat były niedostępne, w wielu z nich występuje zagrożenie obrywami lodu, co nie pozwoliło na kontynuację eksploracji.

Podczas wyprawy pobrane zostały próbki osadów allochtonicznych z dużą zawartością otoczaków kwarcowych. W jaskini CL-3 z Galerii Osobliwości (-240 m) oraz Galerium Mykologum (-340 m) oraz w jaskini Furkaschacht (-220 m). Osady zostaną zbadane w laboratorium w celu oszacowania wieku galerii oraz określenia ich genezy.

W sumie w trakcie wyprawy zostało wyeksplorowane około 870 m, w tym skartowane 767 m. W jaskini CL-3 w Systemie Lamprechtsofen skartowano 169 m, co spowodowało zwiększenie się jego długość do około 60,7 km i rozciągłości do 5950 m. W jaskini Furkaschacht zostało wyeksplorowane 227 m, a jaskinia osiągnęła głębokość 306 m i długość 1012 m. W efekcie eksploracji powierzchniowej wyeksplorowano 10 jaskiń w których skartowano 371 m. Łączna długość zmierzonych ciągów pomiarowych (w tym ponownych pomiarów kontrolnych starych ciągów) wyniosła 1285 m.

                          Kierownik wyprawy                                                               Zastępca kierownika wyprawy
                           Andrzej Ciszewski                                                                              Michał Ciszewski